Jak już wiemy, jest to pierwsza część planowanej trylogii, co znaczy, ze pojawią się jeszcze dwie nowe gry. Jeśli chodzi o szatę graficzną, jest przejrzysta i jasna. Wykonanie trochę zbyt kolorowe, jak w TV, gdzie kolor podkręcony jest za wysoko. Muzyka zmienia się w zależności od bieżącej scenerii i doskonale się do niej dopasowuje. Nie ma tu podkładu głosowego, a dialogi można pominąć. Są dwa poziomy gry – łatwy i standardowy i można także wybrać by grać jako mężczyzna lub tez kobieta. Jednak nie ma tu żadnej różnicy, więc ciężko nam zrozumieć po co taka opcja się tu znalazła. Tryb szerokiego ekranu. Po ukończeniu drugiej sceny HO, dostajesz spis i nie interaktywna mapę.

Niektóre z przedmiotów są bardzo małe, jednak jako, że grafika jest bardzo przejrzysta mozliwe jest znalezienie każdego przedmiotu. W każdej scenie znajduje się 10 przedmiotów bonusowych do zebrania i odblokowania ‘dodatków’ i to daje ci możliwość ponownego zagrania w niezablokowane HO lub tez mini-gry.

Znaleźliśmy także zabawna scenę HO – zanim skończyłeś, policja zapukała do drzwi: „Policja, lepiej bym stamtąd wyszedł ’ ale ale nie mógłbym odejść nie znalazłszy wszystkiego na liście!” Te miłe, małe rzeczy rozładowują atmosferę i mogą poprawić nastrój!

Podczas gry łatwo dostrzec staranność i uwagę, którą poświęcono każdemu szczegółowi, który się rozwija i chociaż opowieść nie powala na kolana, posiada wszystkie cechy czegoś naprawdę dynamicznego. Świetnie zrobiona gra, która warta jest twojej uwagi!