Od samego początku nie mamy żadnych wskazówek co robić i co się dzieje. Przykładowo, w pierwszej scenie z ukrytymi obiektami w której się znajdziemy, nie ma wyszczególnionych przedmiotów, które musimy znaleźć. Podobnie jest z pierwszą łamigłówką, w której nie mamy pojęcia co zrobić z kluczami, które znaleźliśmy. Sytuacja ta czyni z The Lost City: Chapter One wyzywającą grę, jednak w sensie negatywnym lub nawet pozbawionym sensu. Jeśli nie zrobi się wszystkiego w określony sposób (podczas, gdy nie masz pojęcia jaki to sposób), nie jesteśmy w stanie posuwać się dalej. Można spędzić mnóstwo czasu na poszukiwania, zdawać by się mogło, właściwych przedmiotów, jednak w trakcie okazuje się , że to nie ten przedmiot i mini-grę trzeba zaczynać od początku. Co więcej, nie istnieją logiczne przejścia z jednej lokacji w drugą. Fabuła prezentowana jest w trakcie gry, jednak wypaczona grywalność odwraca uwagę od sedna opowieści czyniąc ją marną i niespójną.

Jaki jest zatem dizajn The Lost City: Chapter One? Niewiele lepszy jakościowo niż sama gra. Szata graficzna jest prymitywna, zbyt mroczna i czasami rozmyta. Udźwiękowienie jest niskiej jakości co daje grze marne szanse na bycie atrakcyjną.

Problem z The Lost City: Chapter One leży po stronie developera, nie graczy. Producenci powinni zaoferować różność stylów i bardziej szczegółowe instrukcje w trakcie gry. Jako wynik słabego nakłady pracy przy tworzeniu gry, projekt ten jest skazany na porażkę.