Dlaczego więc po raz kolejny częstuje się nas tymi samymi tytułami, skoro tylu graczy na nie narzeka? Czy oni naprawdę sadzą, że to dobry sposób na szpan i podkreślenie swojej niezależności? Tak czy siak, dziś zajmiemy się jedna z tych gier, która nie bawi, a działa depresyjnie.

Po pierwsze, Small Town Terrors: Livingston ma wykonanie plastyczne poniżej jakichkolwiek standardów, wyglądające realistycznie, które wygląda raczej grubiańsko i nieprzyjemnie. Po drugie, grafika zdominowana jest przez trzy wiodące kolory: czerwień, zieleń i niebieski. Szczerze mówiąc, jest to dość przygnębiająca gdy musimy brnąć przez grę z taką grafiką i w środowisku, w jakim cały świat pokryty jest czerwienią, zielenią i niebieskim. Gracz może poczuć się jakby chciał się stamtąd wydostać by zaczerpnąć świeżego powietrza. Tego rodzaju wykonanie powoduje, że sceny z ukrytymi przedmiotami są bardzo denerwujące jako, że nie ma ty w ogóle kontrastu a przedmioty są bardzo maleńkie. Trzeba więc wielkiej uwagi i cierpliwości by przy minimalnych karach za przypadkowe klikanie znaleźć wszystkie obiekty. Jednakże, łamigłówki są na niezłym poziomie trudności i dokładają się do klasycznego zbioru zadań. System podpowiedzi pracuje bez zarzutu, oferując nam przyzwoita liczbę szybko ładujących się wskazówek.

Jednakowoż, Small Town Terrors: Livingston pełna jest wad, przykładowo, muzyka jest marna i powtarzająca się. Z powodu nie-interaktywnej mapy trzeba wiele razy chodzić w tę i z powrotem.

Podsumowując, tej grze daleko jest od ideału. Jeśli masz wrażliwy wzrok obejdź ten tytuł wielkim łukiem.